Δημήτρης Φατούρος, Υπεύθυνος Επικοινωνίας για την Ελλάδα και την Κύπρο, Περιφερειακό Κέντρο Πληροφοριών των Ηνωμένων Εθνών: Γράμμα από το Κουκούλι, Ζαγορίου, “Δράση “Γκλίτσα” και τηλεργασία από την Ελλάδα”
“Η πανδημία έχει κοστίσει τη ζωή εκατομμυρίων συνανθρώπων μας, οδήγησε άλλους στις ΜΕΘ των νοσοκομείων μας, δημιούργησε μια μεγάλη οικονομική και κοινωνική κρίση και σίγουρα άλλαξε τον τρόπο ζωής και σκέψης μας.
Πρέπει να ομολογήσω, ωστόσο, ότι για μένα και για πολλούς άλλους συναδέλφους, και χάρη στην ευελιξία του ΟΗΕ, η πανδημία μου «επέτρεψε» να εργαστώ από την πατρίδα μου, την Ελλάδα. Αισθάνομαι πολύ ευγνώμων για την ευκαιρία που μου δόθηκε, σε αυτές τη δύσκολη εποχή, να είμαι κοντά στους συγγενείς μου και στους φίλους μου. Είναι μία ακόμη απόδειξη ότι ο Οργανισμός μας πραγματικά εφαρμόζει όσα κηρύττει.
Και να που σας γράφω από το πανέμορφο Κουκούλι, ένα μικρό, ορεινό, παραδοσιακό χωριό στον Δήμο Ζαγορίου κοντά στο Παγκόσμιο Γεωπάρκο UNESCO Βίκου-Αώου, μόλις 38 χλμ. από τα Ιωάννινα.
Αν και το χωριό θα μπορούσε να φιλοξενήσει περισσότερα από 200 άτομα, όπως συνέβαινε τον 18ο και 19ο αιώνα, δεν είμαστε αυτή τη στιγμή περισσότεροι από 25 μόνιμοι ή προσωρινά κάτοικοι. Τα περισσότερα από τα σπίτια και τα υπέροχα αρχοντικά είναι κενά περιμένοντας το καλοκαίρι για να γεμίσουν με ανθρώπους, οικογένειες, φωνές και παιδικά παιχνίδια. Κοιτάζοντας τα άδεια σπίτια, τα γκαλντερίμια και την κεντρική πλατεία, σκέφτομαι τους Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης και ιδιαίτερα τον Στόχο 11 για βιώσιμες πόλεις και κοινότητες.
Πώς θα μπορούσαμε άραγε να δώσουμε στα όμορφα χωριά μας τη ζωή που τους αξίζει;
Παρά την ηρεμία του Κουκουλίου, η σύνδεσή του στο Διαδίκτυο είναι εξαιρετικά καλή, δίνοντάς μου την ευκαιρία να εργαστώ, να συμμετάσχω σε ψηφιακές συναντήσεις και να κάνω τη δουλειά μου ακριβώς όπως θα την έκανα από το σπίτι ή το γραφείο μου στις Βρυξέλλες.
Υπάρχει όμως ένα μικρό ζήτημα… ..Πώς να περάσεις τον ελεύθερο χρόνο σας στο Κουκούλι; Λόγω της πανδημίας, τα καφέ και τα ξενοδοχεία ήταν κλειστά. Οι περισσότεροι δεν πολυκυκλοφορούν και οι επισκέπτες λίγοι. Λοιπόν, τι μπορείς να κάνεις μετά τη δουλειά; Πώς θα περάσεις το Σαββατοκύριακό σου;
Η δική μου απάντηση είναι η εξής: Πεζοπορία, πεζοπορία και περισσότερη πεζοπορία. Το καλύτερο που μπορείς να κάνεις σε αυτήν την περιοχή είναι να περπατήσεις μέσα και γύρω από το χωριό, από το ένα χωριό στο άλλο, να ανακαλύψεις τα αρχαία πέτρινα μονοπάτια, τις πηγές, τα υπέροχα γεφύρια, τις εκκλησίες, τα ποτάμια, την ομορφιά της φύσης. Τη βαθιά ριζωμένη κουλτούρα αυτού του τόπου. Και αν είστε αρκετά τυχεροί, θα δείτε, από μακριά, την Ούρσουλα, την αρκούδα που ζει στο κοντινό δάσος. Και αυτό είναι που κάνω, σχεδόν κάθε απόγευμα με τον καλό μου φίλο Κώστα Τάγκα (αριστερά στη φωτογραφία), έναν έμπειρο πεζοπόρο της περιοχής.
Από την πρώτη μας πορεία με τον Κώστα, διαπιστώσαμε ότι και στις δύο πλευρές των δρόμων υπήρχαν πλαστικά μπουκάλια και άδεια δοχεία που πρέπει να βρισκόταν εκεί για πολλά, χρόνια. Και οι δύο σκεφτήκαμε ότι, αφού κάνουμε πεζοπορία, θα ήταν ωραίο να κάνουμε τις βόλτες μας χρήσιμες για το χωριό και το περιβάλλον. Έτσι, ξεκινήσαμε να συλλέγουμε τα κενά πλαστικά μπουκάλια, τα πλαστικά ποτήρια του καφέ και τα τενεκεδάκια ξεκινώντας από το Κουκούλι και στη συνέχεια καθαρίζοντας τους δρόμους και τα μονοπάτια που συνδέουν το χωριό μας με τα άλλα χωριά του Ζαγορίου.
Είμαστε υπερήφανοι που μέχρι τώρα έχουμε συλλέξει περισσότερες από 15 μεγάλες πλαστικές σακούλες γεμάτες σκουπίδια και θα συνεχίσουμε να κάνουμε το ίδιο, για το χωριό, τη φύση και την προσωπική μας ευχαρίστηση. Μπορούμε έτσι να δώσουμε κάτι πίσω σε αυτό το όμορφο μέρος που μας φιλοξενεί. Επιπλέον, το έργο μας είναι άριστη σωματική άσκηση. Με λίγα λόγια, η πραγματοποίηση των 17 Στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης στο Κουκούλι και πέρα από αυτό είναι ο τελικός μας στόχος.
Έχουμε ονομάσει τη δράση μας «Γκλίτσα» αφού χρησιμοποιούμε τις γκλίτσες μας για τη συλλογή των κενών πλαστικών μπουκαλιών και δοχείων που στη συνέχεια μεταφέρουμε για ανακύκλωση σε ένα κοντινό χωριό. Για του μη γνωρίζοντες, η γλίτσα είναι το μπαστούνι του βοσκού που χρησιμοποιεί για να πιάσει ένα ζώο. Δεδομένου ότι δεν διαθέτουμε ζώα (προς το παρόν τουλάχιστον) χρησιμοποιούμε τις γκλίτσες μας για τη συλλογή των πλαστικών απορριμμάτων.
Έτσι περνάω τον ελεύθερο χρόνο μου ενώ τηλεργάζομαι από το Κουκούλι Ζαγορίου την εποχή της πανδημίας.
Θέλεις να έρθεις μαζί μας;
Σε περιμένουμε.
You could read more about Energy, Environment, Climate Change, 4th Industrial Revolution Here, about Epirus Region Here